Recentoren (Wyck)

De restanten van dit bolwerk uit 1480 werden in 1995 gerestaureerd naar de plannen van Jo Coenen, met contrast tussen oud en nieuw.

Vanwege de woelige politieke ontwikkelingen in de vijftiende eeuw, achtten de hertog van Bourgondië en Brabant en het Maastrichtse stadsbestuur het In de jaren 1480 noodzakelijk de vesting Maastricht te versterken. Vooral in Wyck was dat nodig. Het leidde in de volgende decennia tot de bouw van een hele nieuwe aarden wal om Wyck met een nieuwe stadsgracht. Deze werd van water voorzien door ‘Het Zwarte Water’, een beek vanuit Heer. Met de aarde van de gracht werd tevens een tweede wal opgeworpen. Deze diende als dijk tussen de stadsgracht en de (bevaarbare!) arm van de Maas die, vooral ’s winters bij hoog water, om Wyck heen stroomde en tegenover ‘De Griend’ opnieuw de Maas bereikte.

Vijf versterkingen

In de later grotendeels bemuurde wal werden vijf stenen versterkingen opgenomen: de Sint Maartens-buitenpoort en de Hoogbrug-buitenpoort, één bastion (het ‘Mariabolwerk’) en twee torens, het rondeel ‘Bloemendael’ op de zuidoostelijke en het rondeel ‘Recentoren’ op de zuidwestelijke hoek van Wyck. Door de bouw van deze nieuwe muur verviel de oude uitvalsweg naar Heugem, beneden langs de Maas. In Wyck-Zuid richtte de stad op de brede strook tussen de eerste en tweede muur een Schuttenhof in, als oefenterrein voor schutters.

In 1995 werden de restanten van beide muren en torens opgenomen in een herstelplan van de omgeving van Centre Céramique, het nieuwe onderkomen van de Stadsbibliotheek, het Stadsarchief, de Internationale School voor Journalistiek en de Stadshal. De aanvullingen van het oude muurwerk vanaf de Maaspunttoren werden in rode baksteen toegevoegd om het verschil tussen oud en nieuw te accentueren.